yolu göğe düşmüş dolunay kül eyler adamı gülüm oy ilde muhannet dilde yareler lal eyler adamı
şimdi yağmur biraz dinse biraz dinlensem düşünsem kendime insem hangi ırmaktı yolumu kesen
karşı kıyıya geçecektim “ırmaktan öteye, ağaçların içine” ırmağa daldım aktım yolda kaldım
düşünsem kalbime insem hangi limandan kalkmıştı son vapur son rüzgarlar hangi ufuktan esmişti unut ve şimdi yüzünü kaldır kalbimi tut kısa kurulmuş bir cümlenin hayali kadar uzak ufuklara gideceğim ve görebilmek için her şeyi hiçbir şeye bakmayacağım
YOLU GÖĞE DÜŞMÜŞ DOLUNAY
yolu göğe düşmüş dolunay
kül eyler adamı
gülüm oy
ilde muhannet
dilde yareler
lal eyler adamı
şimdi yağmur biraz dinse
biraz dinlensem
düşünsem
kendime insem
hangi ırmaktı yolumu kesen
karşı kıyıya geçecektim
“ırmaktan öteye, ağaçların içine”
ırmağa daldım
aktım
yolda kaldım
düşünsem
kalbime insem
hangi limandan kalkmıştı son vapur
son rüzgarlar hangi ufuktan esmişti
unut
ve şimdi
yüzünü kaldır
kalbimi tut
kısa kurulmuş bir cümlenin hayali kadar
uzak ufuklara gideceğim
ve görebilmek için her şeyi
hiçbir şeye bakmayacağım
yüzünü kaldır
kalbimi tut
bulutlara götür beni
düşlerine karışayım
ve şimdi
anla bak,
ne diyorum
kalbini uzat:
bir şiir daha dinleyebilecek kadar
uzun musun ey hayat…
VANER KUZU