AŞKA BENZER AMA SEBEPSİZ YAKINLIK DUYANLARA;

Bazen yersiz yurtsuz hissederiz mülteci misali:

.....ağzımda / kavimler göçünden kalma/ bir yol türküsü''

Bazen kimliksizlik boy gösterir:

.....Her köse başında kimlik soruyor(lar)    benden Açıp yaramı gosteriyorum

Bazen sitem gelir agzına:

       Derin acılar bahçıvanı

       Yüreğime ne ektin böyle...

       Aşk korkağını bağışlar mı?

       Söyle...

Bazen hiç özlemeyiz en büyük özlemlerin içinde:

   Hiç özlemedim seni

   Özlemek dostluktandır

   dostluğundan öte bulmalıyım seni

Bazen de bir gülüş en büyük yaraları anlatır.yaratır:

    Aykırı anlamlar arayıp durma 

    güz biter sular köpürür de 

    kapanmaz gülüşünün açtığı yara 

    uçurum olur cellat olur her gece 

Bazen gidiş öyle bir anlatırlırki kelimeler doruklardadır:

  Gidersen yıkılır bu kent kuşlar da ölür

  Bir tufan olurum sustuğun her yerde

Bazen de oturur ve hiçliği anlatır şiir..

  Sonunda ketum bir tarihe göçebe oldum

  Adressiz kaldım bu yüzden bir rüzgâr gibi

  Takıldım hiç büyümemiş bir çocuğun ardına

  Vizem yok kimliğim sahte yollar mayın döşeli

Bazen bir çağırıştır şiir:

Sessizlik -sensizlik daha ne kadar

-Aşksa aşk işte nabzım-

Bütün sağnaklarını yağdır haydi yağdır

İster bir cehennem aç ister bir mayıs getir

Her vurguna hazırım nasılsa her şey pusuda gibi

Bazen bir anlatış,bir tarif:

Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,

Yitirmiş öpücükleri,

Payı yok, apansız inen akşamdan,

Bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene,

Seni anlatabilsem seni...

Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır

Üşüyorum, kapama gözlerini...

Bazen hasretliğin tavana vurması:

Hasretinden prangalar eskittim

Bazende çoçuksun sen deyiş..

Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum

Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun

Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı

 Bazen kabul ediş..pes ediş..

Söz de Sararır

Olur, aramam seni ve kimseyi

Anıları pas tadında bırakırım

Konuşacak ne kaldıysa kalsın

Susmaktır birşeylere saygılı kılan

Ayrılık da bir olanaktır bilirsin

Bir ayrılık tanımıdır..

Suçlama beni

böyle bırakıp

gidiyorum diye

bağrımı yakan

bir yaradır

bu ayrılık şimdi

 Bazen memleket anlatımıdır

  Yeni bir ülke bulamazsın

  Yeni bir şehir bulamazsın

   bu şehir arkandan gelecektir

   nasıl geçirdiysen ömrünü burada, bu köşecikte

   öyle geçirdin demektir, bütün yeryüzünde de..

bazen de o özel odanın istenmesi..

ne kadarınız gerçek sizin kırk odalı şatonuzda kilitler altında sakladığınız gerçek duygularınızın kaçı yansıyor hayatınıza? açsanıza kırkıncı odayı..

ikinci kişinin tarifi..

herkesin bir feridesi vardır ben bilmezmiyim

herkesin bir şapkası birde şarkısı..

herkesin bir kimsesi vardır ben bilmezmiyim

birde kimsesizliği..

en büyük umutsuzluktur bazen..

 hayatın en hüzünlü anı mevsimine kapıldığımız kişinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığımızı  anladığımız andır

bazen de nesnelerle ancak duyguların anlatılmasıdır..

Her yerde bırakıp gittin beni gözlerinle

düşlerin yüreğiyle bırakıp gittin beni,

yarım kalmış bir cümle gibi bırakıp gittin,

gelişigüzel bir nesne, bir iskemle gibi,

yazla birlikte biten kısa bir tatil,

çekmecede bir kart gibi bırakıp gittin...”

Bir tamlamadır..

/Kanmadım aynalara sana kandığım kadar,

içimde bir boşluk sana yandığım kadar…/

bazen yalnızlık vardır sınırsız..en yakının tarafından  bile anlaşılamayacagı..

Düştüğü yerde tanımazken kendi suyunu yağmur;

biliyorum, aynı dalda gül bile anlamaz dikenini.

Anlasana, anlatamaz kimse yıkımını başka yıkıma.

Ve yalnızlığının ebediliği..

Dal değil, köktür yalnızlık; kurumuş olmalıdır ve bir daha yeşermez…