Muhammed Aheng - Hakkında Yazdığı Tanıtım Yazısı

Bitlis Doğumluyum. Türk Dili Ve Edebiyatı mezunuyum. Evliyim. "Şiir, büyük ve hassas ruhlu insanların musikisidir." (Voltaire)





GİZEMLİ BİR KİMLİK: ŞAİR

Şair, delilik ile velilik arasında gel-gitler yaşayan ince çizgideki kişidir.. Yağmur gibidir şair. Bazen susuzluktan kavrulan ekinlere rahmet olarak iner semadan. Bazen de yer gök inler, gökte ne varsa iner yeryüzüne... Rahmet olan yağmur tufan olur, önüne ne çıkarsa alıp götürür. Şair, Yunus’tur Anadolu'nun gül kokan bağrında. Derviştir, velidir dergâhta, gönüllerde. Sevmek dışında yoktur sermayesi, payesi... Şair, aynı zamanda Hallacı Mansur'dur. Ene’l-Hak tufanına yakalanır ansızın. Sokakları çınlatır deli/veli sesiyle. Cezbeye kapılır tüm bedeni. Kentlerin zorbalarına meydan okur. Haykırır dilinde ve gönlünde biriken tüm sırları… Ezber bozar Hallacı... Bilindik tüm yortuları, tortuları yerle bir eder. Canını, hak bildiği yolda verir çıldırasıya ve delilik/ velilik yolunun sembolü olur Mansur. Her şair aykırı tarafıyla bu mirasın taşıyıcısıdır. Duygu bulutları kabardığında kimse susturamaz onu. Şairi bu anlarda anlamak için derinlere dalmak gerekir. Kimine göre deli; kimine göre ise velidir şair. Ve her şair bir parça Mansur’dur. Şair, Mevlana’nın mirasçısıdır. Gönüllerin sultanıdır. Hoşgörünün timsalidir. Sevgi pınarı bengisudan beslenir. Gonca gülün mis kokusu gibi kokar şair. Bülbülün mest eden narin sesiyle kuşatır gönülleri. Gerçek dost Şems’in göz bebeğidir. Yarendir, zikirdir, semadır, mum gibidir şair. Şair, aynı zamanda Kays’ın tarumar saçlarında yuva yapan kuştur. Uçsuz bucaksız çöllerde tek başına yaşar. Feryat eder günlerce. Kimse halinden anlamaz. Bilinmez derdi. Mecnunun içindeki kuşun yaşadığı fırtınanın nedenini de sormaz kimse. Leyla’dandır diyorlar. Fakat Mecnun’un gönül kuşu Leyla’yı değil, Mevla’yı arıyordu uçsuz bucaksız çöllerde. Şair, Fuzuli’nin yolunu takip eder. Derdini, ıstırabını ulu orta etrafa saçmaz. Derdin dermanının dertte olduğunu bilecek kadar ariftir, zariftir. Kısacası delilik ile velilik mirasımız oldukça kadimdir bu topraklarda. Bu ince çizgiyi sezemeyen avamın kullandığı deli kavramı değil; veli kavramıdır şairi çepeçevre kuşatan.
Gerçek şair yufka yüreklidir, nazenin bir gül gibidir. Kabe gibi kutsal olan bir kalbi kırmamak için kılı kırk yarar. Kazara basarsa bir karıncaya, feryad u figanı basar; vicdan azabından içindeki mamur şehri ateşe verir her gece... Nazenin bir papatya misali tebessüm etmiyorsa bir şair, sakın inanmayın şairliğine. Mehtap gibi parlayıp örtmüyorsa ayıbınızı; ayazlar yüreğinizi kuşattığında, tiril tiril titrediğinizde, güneş gibi ısıtıp avare yüreğinize mesken olmayacaksa şair!.. Sakın yüzüne bile bakmayın! Şairin gözlerine baktığınızda masmavi bir liman görünmüyorsa çıkacak bir fırtınada yanında asla bulunmayın. Paradan, puldan bahsediyorsa ikide bir… Samimiyetine inanmayın... Şair, kapital gözlerden kaçmıyorsa fersah fersah; Şairlik meşalesi sönmüştür izbe köşelerde, daracık dehlizlerde... Eşca bakışlarıyla ilim deryasından her gün kana kana içmiyorsa; elinden, dilinden ve yüreğinden ilgi, bilgi ve sevgi damlamıyorsa, şairi rüyada bile görseniz uzaklaşın ondan uzaklaşabileceğiniz kadar... Şair, çok konuşup ukalalık yapıyorsa; kullandığı kelimeler yapmacık olup şairce bir ahenge bürünmemişse, bilge bir duruş sergileyemiyorsa, şairlik bahçesinden çoktandır kapı dışarı edilmiştir. Gerçek şair, her konuda sırtımızı dayayabileceğimiz, yüreğimizi emanet edebileceğimiz kişidir. Bir şair güven vermiyorsa, onun müteşair olduğu gün gibi ortadadır. Asla kıymet vermeyin.
Şair elif gibidir, her zaman ve her yerde dik durur. Zarar göreceğini bilse bile doğruluktan ve doğru davranmaktan vazgeçmez. Nâdana karşı başı daima dimdiktir. Dünyalık çıkarlar için eğilip bükülmekten; sırıtıp kırıtmaktan şiddetle kaçınır. Makam ve mevki peşinden koşmaz. Şair, güven veren kişiliğini her zaman adil davranarak belli eder. Örnek şahsiyet olarak gönüllerde taht kurar. Şair su gibidir. Mütevazi olmayı, vakarlı davranmayı şiar edinir. Yüce Yaratıcının kendisine verdiği bu ender yeteneği birilerini susturmak; mahzun yürekleri kanatmak için kullanmaz. . Bu yeteneğin yağmurlarında ıslanmayı, ıssız gecelerde kavrulan yüreklere merhem olmayı düstur edinir. İçinde biriken yalnızlık dağlarında gül devşirir malihülya gecelerinde. Solmaya yüz tutmuş bir çiçeği yaşatmak için tanyeri ağarmadan şebnem olur gözyaşı damlalarıyla. Hayat olur pervaneye ışıksız anlarda. Can olur canana, canı her acıdığında. Kör kuyulara atılan Yusufların elinden tutar bir ömür. Kıskançlıkla yağmalanan, talan edilen mülklere nisan yağmurları olur her mevsim. Yakub’un hasret dolu göz yaşlarına rüzgârdan atlarla Yusuf’un kokusunu götürür sabahın ilk ışıklarıyla. Şair, çaresizce çırpınan her Bünyamin’e bir umut olur ihtişamın kalbinde. En çılgın kelimelerle Firavun’un sarayını basar Musa’nın gönlüne girmek için. Tur’un bereketini üfler çaresizce çırpınan özgürlüğün gözlerine. Dili, dini ne olursa olsun insancıl olan herkese yer verir Anka'nın sıcak kanatlarında. Azgın dalgalara yalvarır kara bir haberi kıyıya vurmasın diye. İnsanlığı yaşatmak için hayallere dalıp giden gözleri bîtap düşer hoyrat gecelerde. Her bir savaş narası şairin yüreğini karabasan gibi kemirir. Alnında boncuk boncuk ecel teri olur savaşa dair her söz. Sıkılan her kurşun şairin kıyameti olur, canını alır şairin. Bir cana bir kurşun değerse, gecenin hafakan kokan soğuk kollarında inler sabaha kadar. Tüm kıtaları rahvan atlarla, nemli bir seccadeyle gezer rüyalarında. Rüyaları barış türküsüyle süslüdür. En geniş kanyona sığmaz içten duaları. Yalvarır Rabbine gece ve gündüz, bildiği tüm sevgi dolu kelimelerle. Şair, tüm insanlık kin ve nefretten arınsın; dünyaya sevgi, adalet hâkim olsun diye her gün ölmeye hazırdır.

Selam olsun gerçek şairlere!
Selam olsun nazenin yüreklere!
Selam olsun hakkı haykıranlara!
Selam olsun selam olsun!