© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Seni Yazacağım İstanbul
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
Fuzuli soyundan gelmiyorum.
Nedim’in saray dilberlerine şiir okuduğu
lale bahçelerini de hiç görmedim.
Tevfik Fikret’le Aşiyan'da bulunmadım.
Hiç şahit olmadım Ahmet Haşim’in
aynaya bakamadığına.
Piyerloti’ne çıkmadan
Altınboynuz'una bakmadan
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
Anladım sen değilsin benim sevdam.
Benim sevdam ekmeğim…
Anladım neden gizildir bu sevda.
Neden vazgeçilmezsin anladım.
Varoşlarında dantel dokuyan eller var.
Anadolu'nun nefesi dolaşıyor kılcallarında.
Cami kenarlarındaki kahvelerde,
domino taşları diziyorlar
çeyrek şehirli delikanlılar…
Beyoğlu’nun pahalı,
derin gazino cinayetleri yanında,
göz hizasında aşklar yaşanıyor
gün ortası konan gecekondularda.
Memleketten tohumlar gelmiş.
Eskimiş leğenlere yeşil soğanlar,
delinmiş alüminyum tencerelere
maydanozlar ekilmiş.
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
Gerdanına gerilmiş çifte kolyene
Çamlıca’ndan bakmak mehtaplı gecelerde
Ne lütuftur İstanbul.
Varoşun çocukları bu tadı bilmez.
Onlar saraysız topkapıyı bilirler.
Edirnekapı’yı
Ümraniye’yi
Sarıgazi’yi
Bağcılar’ı
Gaziosmanpaşa’yı bilirler.
Pilevne’yi bilmezler,
tiyatro seyretmezler.
Ne domino taşlarında Pilevne’nin tarihi
ne de 51 kağıdında Beyoğlu’nun sanatı yazar..
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
Sur diplerinin tinerci çocuklarını…
Köprü altlarının evden kaçkınlarını…
Gecekonduların akşamdan yorgun,
televizyon başında uyuyanlarını…
İstanbul denen köyün
hala yayık yayanlarını,
elde çamaşır yuyanlarını…
Komşu kızıyla
göz ucuyla aşk yaşayanlarını …
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
İnternet cızırtısıyla horoz seslerinin düet yaptığı…
Bir annenin aç uyutmaya çalıştığı çocuk çığlıklarına
ninnilerle yanık bir vokal tutturduğu
bir başka şehir var mı?
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
Taşın toprağın altın diyerek
Yol bilmeden,yordam bilmeden
sana geldi milyonlarca insan.
Şaşırmış gemilerine yol gösterecek
kaç deniz feneri gerek?
İbni Haldun mu gelmeli yüzyıllar ötesinden
sosyolojini çözecek?
Kimler bağladı lağımları mavi gerdanına?
Hangi yüreksiz erguvanlarının dibine
beton döktü insafsızca?
Nasıl yakışmazsa geline düğün duvaksız.
Sana da bahar yakışmıyor erguvansız…
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
Üsküdar’da Kız Kulesi.
Gizemli bir aşkın hüzünlü hikayesi.
Belki o günden bu güne martılar ağlaşıyor.
Üç yaşında bir kız çocuğu,
ağzıyla böldüğü susamlı simidini
martılarla paylaşıyor.
Söyle İstanbul;
Yüreğinde bu kadar çelişkili acılar
Nasıl yaşıyor?
30/04/2004
Üsküdar
Hamit KuntSeni Yazacağım İstanbul
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
Fuzuli soyundan gelmiyorum.
Nedim’in saray dilberlerine şiir okuduğu
lale bahçelerini de hiç görmedim.
Tevfik Fikret’le Aşiyan'da bulunmadım.
Hiç şahit olmadım Ahmet Haşim’in
aynaya bakamadığına.
Piyerloti’ne çıkmadan
Altınboynuz'una bakmadan
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
Anladım sen değilsin benim sevdam.
Benim sevdam ekmeğim…
Anladım neden gizildir bu sevda.
Neden vazgeçilmezsin anladım.
Varoşlarında dantel dokuyan eller var.
Anadolu'nun nefesi dolaşıyor kılcallarında.
Cami kenarlarındaki kahvelerde,
domino taşları diziyorlar
çeyrek şehirli delikanlılar…
Beyoğlu’nun pahalı,
derin gazino cinayetleri yanında,
göz hizasında aşklar yaşanıyor
gün ortası konan gecekondularda.
Memleketten tohumlar gelmiş.
Eskimiş leğenlere yeşil soğanlar,
delinmiş alüminyum tencerelere
maydanozlar ekilmiş.
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
Gerdanına gerilmiş çifte kolyene
Çamlıca’ndan bakmak mehtaplı gecelerde
Ne lütuftur İstanbul.
Varoşun çocukları bu tadı bilmez.
Onlar saraysız topkapıyı bilirler.
Edirnekapı’yı
Ümraniye’yi
Sarıgazi’yi
Bağcılar’ı
Gaziosmanpaşa’yı bilirler.
Pilevne’yi bilmezler,
tiyatro seyretmezler.
Ne domino taşlarında Pilevne’nin tarihi
ne de 51 kağıdında Beyoğlu’nun sanatı yazar..
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
Sur diplerinin tinerci çocuklarını…
Köprü altlarının evden kaçkınlarını…
Gecekonduların akşamdan yorgun,
televizyon başında uyuyanlarını…
İstanbul denen köyün
hala yayık yayanlarını,
elde çamaşır yuyanlarını…
Komşu kızıyla
göz ucuyla aşk yaşayanlarını …
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
İnternet cızırtısıyla horoz seslerinin düet yaptığı…
Bir annenin aç uyutmaya çalıştığı çocuk çığlıklarına
ninnilerle yanık bir vokal tutturduğu
bir başka şehir var mı?
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
Taşın toprağın altın diyerek
Yol bilmeden,yordam bilmeden
sana geldi milyonlarca insan.
Şaşırmış gemilerine yol gösterecek
kaç deniz feneri gerek?
İbni Haldun mu gelmeli yüzyıllar ötesinden
sosyolojini çözecek?
Kimler bağladı lağımları mavi gerdanına?
Hangi yüreksiz erguvanlarının dibine
beton döktü insafsızca?
Nasıl yakışmazsa geline düğün duvaksız.
Sana da bahar yakışmıyor erguvansız…
Bu akşam seni yazacağım İstanbul.
Üsküdar’da Kız Kulesi.
Gizemli bir aşkın hüzünlü hikayesi.
Belki o günden bu güne martılar ağlaşıyor.
Üç yaşında bir kız çocuğu,
ağzıyla böldüğü susamlı simidini
martılarla paylaşıyor.
Söyle İstanbul;
Yüreğinde bu kadar çelişkili acılar
Nasıl yaşıyor?
30/04/2004
Üsküdar
Hamit Kunt