Ne diyeyim, bir an düşündüm acaba uzun uzun kendimden bahsetsem mi diye sonra hemen vazgeçtim o zaten oylesine bir düşünceydi, kendime her an değişen bana haksızlık olurdu bu çünkü ben bile bilmiyorum bugün nasılım ya da yarın nasıl bir ben olacagım, hepimizin hayatında inişleri çıkışları olmuştur bazen hüzünden bazen mutluluktan ağlamışızdır, ben güne tebessümle başlamayı öğrendim bunu ögrenmem için çok gözyaşı tüketmem gerekti ama değdi doğrusu :)) burada ne işim mi var? ? ? ? bilmiyorum yani özel bir nedeni yok kim bilir evet tabii ben bilmiyorsam kim bilecek ki........

Kılıfı masal...
bir varmış bi yokmuşla başlayıp küçük kız çocuğu diye devam eden hikayelerim olmuştur hep,
bakmayın hikaye dediğime siz, onlar hep benden bizden sizden...
bu küçük kız çocuğu yüreğinde hep sevgiyi barındırmış, bazen çok canı yandığı zamanlarda
nefret denilen şeyi yaşamak istemiş hem kendine hem diğerlerine karşı,
ama sonra hep kızmış çok kızmış kendine...
birgun küçük bi taşa takılmış ayağı sendelemiş, düşmemek için çabalarken bi ağaca tutunuvermiş,
ah diye bi ses gelmiş,
şaşırmış çünkü o böyle durumlarda ses etmezmiş hiç
bakınmış etrafta kimse yok ağacın dallarına bakmış ı ıh kimsecikler yok...
kim kim var orda diye seslenmiş..ses yok..
yoluna devam edecekken bi ses daha duymuş
pişt diye..
dikkat etsene canımı acıttın demiş ağaç..
ama şey şey ben..
ben düşüyordum canım yanmasın diye sana tutundum...
hep böyle olur zaten demiş ağaç kendi canınız yanmasın diye başkalarının canını acıtırsınız..
üzgünüm demiş küçük kız gözyaşları içinde seni incitmek istemedim...
göz yaşları dile gelmiş bu sefer hey sen dur ne yapıyorsun benim ömrüm sende başlar
bak ömrümü tüketiyorsun şıp..şıppp
üzgünüm demiş kız ama gözyaşlarının akmasına engel olamıyormuş
şıp şıp şıp...
tamam demiş ağaç tamam artık ağlama bak geçti canım acımıyor...
sıkılıyorum burada bi başıma sen bana dokundun
canımı acıtan ellerinin dokunuşu değil onları üzerimden geri çekmendi...
dönüp gideceksin ve ben biri sendeleyip bana dokunsa diye bekleyeceğim...
neden yalnızsın yok mu oyun arkadaşların?
bazen misafirlerim olur gölgemde serinlemek için, dallarımda ötüşmek için gelirler
ama hep giderler her gidiş canımı acıtır..
hiç gelmesinler isterim...
duygular onlar bana hep karmaşık gelmiştir, küçüğüm o yüzden anlayamıyorum sanırım..
çok sevdigim bi arkadaşım vardı, onu neden çok sevdiğimi
görmediğim zamanlarda neden özlediğimi bilemedim hiç,
sonra birgun tuhaf bi şeyler oldu o arkadaşım sanki başka biri gibi çıktı karşıma
oysa ben onu o haliyle sevmemiştim anlam veremedim küçüğüm her halde ondan dedim
ama sevgimin tükenmesine engel olmadım..
ben zaten onu başka birisiyken sevmiştim...
sonra anladım ki sevgi kişiye göre değişirmiş herkesi sevemezmiş insan..
ben herkesi sevebilirim sanmıştım çünkü annem hep bana öyle derdi yavrum hep sev çok sev
sevgiden zarar gelmez seversen sevilirsin...
dedim ya ben duyguları hiç anlayamıyorum,
sen yalnızım diye üzülüyorsun, ben bazen yalnız kalamadığım için
içimde bi ses var hep soramıyorum arkadaşlarıma bana gülerler diye
bi sorabilsem belki onlarında sersleri vardır gülmezler bana
ama korkuyorum, işte ben korku duygusunuda anlayamıyorum,
içimdeki ses bazan bana git şimdi bi süre tek başına kal diyor,
annenle bile konuşma sorarsa uykum var dersin ve uyuyormuş gibi yaparsın...
son zamanlarda çok uyuyorum hep uyuyorum..
yalnızlıgıma bahane diye uykum
hiç uyanmak istemiyorum...
sen dedin ya şimdi kimsem yok diye, yalnız kalma korkusu duygusunu yaşmaya başladım...
artık eskisi kadar çok uyumayacağım..
uyumak istersem senin gölgene gelirim hem sen yalnız kalmamış olursun
hem de ben yalnızlığımı seninle yaşarım
olmaz demiş ağaç
nasıl yalnızlığını benimle yaşayacaksın ben olursam sen yalnız kalmış olmazsın ki...
üf demiş küçük kız üff
dedim ya ben bu duyguları anlayamıyorum...
GüneşteSİN (26.12.05)

Bir Ben - Hakkında Yazdığı Tanıtım Yazısı