AĞLAMAK ve GÜLMEK Ağlamak; müteessir ruhların ferahlama gayreti ve vicdanda yanan ateşi gözyaşlarıyla söndürme hamlesidir. Ne var ki, insanların çoğu ağlanacak yerde güler, gülecek yerde de ağlarlar... ***
Ruh tutuşunca vicdan kavrulmaya başlar ve işte o zaman insan da ağlar. Bu esnada gözyaşları imdada yetişir ve ruhun ateşini söndürür. Bence çeşm ile çeşme arasındaki münasebet de buradan gelir...
Ağlamak; müteessir ruhların ferahlama gayreti ve vicdanda yanan ateşi gözyaşlarıyla söndürme hamlesidir. Ne var ki, insanların çoğu ağlanacak yerde güler, gülecek yerde de ağlarlar...
***