Her şey yavaş yavaş oluyor rüya; Sanki, bir uykudan uyanıyorum. Aklımdan silinip gidiyor dünya; Artık, yaşamaktan usanıyorum.
Bir hayal geçiyor köşe başına; İsmimi yazıyor mezar taşına. Derken düşüyorum can telaşına; Girip yatağıma uzanıyorum.
Bütün yolculuklar buraya kadar; Düştüm eşiğine âsi, günahkâr. Ya Rab, söyleyecek bir tek şeyim var, Fakat söylemeye utanıyorum!
Çıkıyor karşıma öfkeler, kinler; Tek tek okunuyor, muhkem metinler. Hâkimler, yüzde yüz suçlu desinler; Rabbim, rahmetine inanıyorum! Şeyhettin YALÇINKAYA
Her şey yavaş yavaş oluyor rüya;
Sanki, bir uykudan uyanıyorum.
Aklımdan silinip gidiyor dünya;
Artık, yaşamaktan usanıyorum.
Bir hayal geçiyor köşe başına;
İsmimi yazıyor mezar taşına.
Derken düşüyorum can telaşına;
Girip yatağıma uzanıyorum.
Bütün yolculuklar buraya kadar;
Düştüm eşiğine âsi, günahkâr.
Ya Rab, söyleyecek bir tek şeyim var,
Fakat söylemeye utanıyorum!
Çıkıyor karşıma öfkeler, kinler;
Tek tek okunuyor, muhkem metinler.
Hâkimler, yüzde yüz suçlu desinler;
Rabbim, rahmetine inanıyorum!
Şeyhettin YALÇINKAYA