Gülsen Yücel - Hakkında Yazdığı Tanıtım Yazısı


Gülsen Yücel KİMSE YÜRÜMESİN YALNIZLIĞIMI...!
Bütün uzaklar canımdan içeri dalmıştı. Ansızın tenha kalmıştım, yaz sonu plaj sessizliğinde. Gülün cehennemi olmaz demişlerdi ama benim dünyamın acısı çiçekler açmıştı... İki kişilik bir sabaha gitmek istiyordum, raylarda kıvılcımlar saçarak giden bir trenle. Yağmur değil güneş sağanağı olmalıydı yüzün. Kim yalnızlığı yürürse beni yürümesin bilsin herkes. Seni yalnız kalan da ben olmak istemiyorum. Bütün pencereleri kendine bakan bir ev olduğumu düşünmeyin sakın. Kör bir boşluğun soluğunu duymak bana göre değil artık.. Kendi kuyumda nilüferim ben. Eylülsem eylülüm; ama çaresiz değilim. Soğumuş sözcükleri kovdum kalbimden bilinsin istedim. Bütün mine çiçekleri dahil..


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx


Ne Kötüdür insanın aklıyla yüreği arasında çaresiz kalması.. Ne kötüdür an kadar yakın bi asır kadar uzak olması.. Ve bilir misin ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması.. '' Ben '' deyip susması, '' Sen '' deyip ağlamaklı kalması...

xxxxxxxxxxxxxxxxxxx



Yağmur,
Denize düştüğünde deniz,
Yeşile düştüğünde yeşil,
Toprağa düştüğünde toprak kokar...
Yağmur,

...Saçına düştüğünde sevgi,
Eline düştüğünde özlem,
Göğsüne düştüğünde aşk kokar..
Hiç yağmuru,
Göğsüne düşürdün mü?....