dönüp bakıyorum kendime...ve nereye gittiğimi sorguluyorum...geçmiş...geride kaldı. dönemiyorum. uymuyor ayak izlerim geçmiştekine...ya geniş kalıyor ya da dar...ve yaşadığım ana bakıyorum birde... ah günler...rutinleşmiş bir günün fotokopi bozması....her defasında öncekinden daha silik çıkan....
BİR ÖYKÜ
ADA
Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış: Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk dahil.
Bir gün, adanın batmakta olduğu, duygulara haber verilmiş. Bunun üzerine hepsi, adayı terketmek için sandallarını hazırlamışlar. Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş. Çünkü, mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş. Ada neredeyse battığı zaman, Aşk, yardım istemeye karar vermiş. Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde geçmekteymiş. Aşk, 'Zenginlik, beni de yanına alır mısın?' diye sormuş. Zenginlik, 'Hayır, alamam. Teknemde çok fazla altın ve gümüş var, senin için yer yok.' demiş. Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki Kibir'den yardım istemiş. 'Kibir, lütfen bana yardım et!' 'Sana yardım edemem Aşk. Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedebilirsin.' diye cevap vermiş Kibir. Üzüntü yakınlardaymış ve Aşk, yardım istemiş: 'Üzüntü, seninle geleyim...' 'Off, Aşk, o kadar üzgünüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım var.' Mutluluk da Aşk'ın yanından geçmiş ama o kadar mutluymuş ki, Aşk'ın çağrısını duymamış. Aşk, birden bir ses duymuş: 'Gel Aşk! Seni yanıma alacağım...' Bu Aşk'tan daha yaşlıca birisiymiş. Aşk o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki kendini onu yanına alanın kim olduğunu öğrenmeyi akıl edememiş.
Yeni bir kara parçasına vardıklarında, Aşk'a yardım eden, yoluna devam etmiş. Ona ne kadar borçlu olduğunu farkeden Aşk, Bilgi'ye sormuş: 'Bana yardım eden kimdi?' 'O, Zaman'dı' diye cevap vermiş Bilgi. 'Zaman mı? Neden bana yardım etti ki?' diye sormuş Aşk. Bilgi gülümsemiş: 'Çünkü sadece Zaman Aşk'ın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir...'
BİR ŞARKI
NADAS
Otlarım yanar sensizlik nadasında Toprağım, birazcık dinlensizn, büyüsün yeşersin Gelmeyişin.. Hiç bi sey diyen bi cümlenin ortasına terkedilmiş bi Kelimeyim.. Öznesiz, zamansız, zarfsız, mektupsuz, adressiz
Seni arar durur bir köR ebeyim Çık orataya ne olur yaralarım iyileşsin Çok zaman geçti çok zaman geçti Haber vermeden gelme ne olur ürker tenhalığım kıskanır Ağlar belki Ben ağlıyamassam gücenme ne olur Gözlerim bitti gözlerim bitti
Dört yanım hasret Unutulmuş bir ada gibiyim Açıklarımda batmış yüzbinlerce gemi Limanım yoksun yastan
Seni arar durur bir kör ebeyim Çık orataya ne olur yaralarım iyileşsin Çok zaman geçti çok zaman geçti Haber vermeden gelme ne olur ürker tenhalığım kıskanır Ağlar belki Ben ağlıyamassam gücenme ne olur Gözlerim bitti gözlerim bitti
BİR ÖYKÜ
ADA
Bir zamanlar, bütün duyguların
üzerinde yaşadığı bir ada varmış:
Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve
tüm diğerleri, Aşk dahil.
Bir gün, adanın batmakta olduğu,
duygulara haber verilmiş.
Bunun üzerine hepsi,
adayı terketmek için
sandallarını hazırlamışlar.
Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş.
Çünkü, mümkün olan en son ana
kadar beklemek istemiş.
Ada neredeyse battığı zaman,
Aşk, yardım istemeye karar vermiş.
Zenginlik,
çok büyük bir teknenin içinde geçmekteymiş.
Aşk,
'Zenginlik, beni de yanına alır mısın?'
diye sormuş.
Zenginlik,
'Hayır, alamam. Teknemde çok fazla altın
ve gümüş var, senin için yer yok.' demiş.
Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki
Kibir'den yardım istemiş.
'Kibir, lütfen bana yardım et!'
'Sana yardım edemem Aşk.
Sırılsıklamsın
ve yelkenlimi mahvedebilirsin.'
diye cevap vermiş Kibir.
Üzüntü yakınlardaymış
ve Aşk, yardım istemiş:
'Üzüntü, seninle geleyim...'
'Off, Aşk, o kadar üzgünüm ki,
yalnız kalmaya ihtiyacım var.'
Mutluluk da Aşk'ın yanından geçmiş
ama o kadar mutluymuş ki,
Aşk'ın çağrısını duymamış.
Aşk, birden bir ses duymuş:
'Gel Aşk! Seni yanıma alacağım...'
Bu Aşk'tan daha yaşlıca birisiymiş.
Aşk o kadar şanslı ve
mutlu hissetmiş ki kendini
onu yanına alanın kim olduğunu
öğrenmeyi akıl edememiş.
Yeni bir kara parçasına vardıklarında,
Aşk'a yardım eden, yoluna devam etmiş.
Ona ne kadar borçlu olduğunu
farkeden Aşk, Bilgi'ye sormuş:
'Bana yardım eden kimdi?'
'O, Zaman'dı' diye cevap vermiş Bilgi.
'Zaman mı?
Neden bana yardım etti ki?'
diye sormuş Aşk.
Bilgi gülümsemiş:
'Çünkü sadece Zaman Aşk'ın ne kadar
büyük olduğunu anlayabilir...'
BİR ŞARKI
NADAS
Toprağım, birazcık dinlensizn, büyüsün yeşersin
Gelmeyişin..
Hiç bi sey diyen bi cümlenin ortasına terkedilmiş bi
Kelimeyim..
Öznesiz, zamansız, zarfsız, mektupsuz, adressiz
Seni arar durur bir köR ebeyim
Çık orataya ne olur yaralarım iyileşsin
Çok zaman geçti çok zaman geçti
Haber vermeden gelme ne olur ürker tenhalığım kıskanır
Ağlar belki
Ben ağlıyamassam gücenme ne olur
Gözlerim bitti gözlerim bitti
Dört yanım hasret
Unutulmuş bir ada gibiyim
Açıklarımda batmış yüzbinlerce gemi
Limanım yoksun yastan
Seni arar durur bir kör ebeyim
Çık orataya ne olur yaralarım iyileşsin
Çok zaman geçti çok zaman geçti
Haber vermeden gelme ne olur ürker tenhalığım kıskanır
Ağlar belki
Ben ağlıyamassam gücenme ne olur
Gözlerim bitti gözlerim bitti