Hüseyin Cahit,derlermiş kendisine
Büyük bir önem verirmiş,işlerine
Haram bir lokma yedirmez,hiç kimseye
Hiçbir zaman, hile katmamış eserine
O çok büyük bir adammış,benim dedem
Herkes ondan hep korkarmış,kendisinden
O hiçbir zaman,korkmamış birisinden
Torunları hep mutluymuş,sevgisinden
Bir gün müşteri demiş ki,bu dedeme
Bunca zamandır,hayranım işlerine
Senin soyadın,olsun mu Uydurucu
Su dökemez eline,işinin ustası
Hoşuna gitmiş dedemin,bu soyadı
Bunca zamandır yaşıyor,soy ağacı
Çok kimseler,alay etse de bu isimden
Ben gurur duydum,adımdan ve dedemden
Başka bir Uydurucu yok,bu ülkede
Ruhu şad olsun dedemin,cennetinde
Dedemi hiç görmedim, bu alemde
Bebekken çok severmiş,Ali'yi de...
(30.Haziran.2013)
Kayıt Tarihi : 1.7.2013 14:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dedem Hüseyin Cahit Uydurucu,aslında çok sert bir mizaca sahip bir insanmış.Üç oğlan,bir kız yetiştirmiş.Ama torunlarını,çok sever ve kol kanat gerermiş.Bebekliğimde başucuma,güneşten korumak için,kağıttan bir külah yapıp,başucuma koyarmış.Ben otuzaltı günlükken,dedem rahmetli olmuş.Allah rahmet eylesin.Mekanı cennet olsun.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!