Sina’ya dedim; ahbap,
sevinçler olsun, kadim-
İsmail’in yazıyor;
saçı kumral lacivert.
Ben etime hançeri
batırdıkça öğrendim;
zehir zıkkım katmanın
hatta çırağı oldum.
İsmail’im bu babda
ustam idi, çemkirir:
‘Hançerini, sakın ha!
Kıymet edip, etine! ’
***
Demektir; Sina ile-
İsmail’in yarası,
iki eski huysuz..
iki eski hatıra..
Kanar,
karşı karşıya.
Kayıt Tarihi : 2.12.2018 20:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!