Uyansan Şiiri - Kudret Merttürk

Karanlığın örtüsünü kaldırıp
Geceleri güne çalıp uyansan
Işığını ziyalara daldırıp
Hiç sönmeyen nura dalıp uyansan

Gönüllere ,anahtar ol açacak
İsyanların baş eğerek kaçacak
Merhameti tohum gibi saçacak
Toprağından hasat alıp uyansan

Çetin yoldur vefa yoksa yar yolu
Geçit vermez dağlarında kar yolu
Kader örmüş ağlarıyla dar yolu
Enginlerde aşka gelip uyansan

Oyalanma dünyada ki oyunda
Sıra şaşmaz kalmaz kimse soyunda
Asaletin demezler ki boyunda
Gönül gözün açar bilip uyansan

Kalp evini süsle Allah sözüyle
Dön de bir bak her varlığın gözüyle
Arayış ki insanlığın özüyle
Manalara bir yol bulup uyansan