Uyansak Şiiri - Bekir Dalkıç

Karnım aç değil benim, kuzum aç, kurdum aç.
Bir meyvem olsun isterim, bir kilom da pirzola.
Biri olsa da gelse, doyursa o kuzuyu, vursada öldürse şu kurdumu.
Bedenim istila edilmiş kendimi bildim bileli.
Sevişse benimle göğüs göğüse her gece, her gece.
Bitene kadar cephane, savaşsak beraber top-tüfek.
Kurtarsa düşmanımdan yurdumu.

Gòzüm aç değil işte, suyum aç, iliğim aç.
Pişirse fırınında üç saat, yedi saat, on saat.
Ayırsa bedenimden ruhumu bir çırpıda.
Toplayıp toplayıp kendimizi çarpsak, bölsek.
Öpse dursa ah o en hassas yerinden ifademin!
Ve sinse kokusu dokunduğu yerlerimden ruhuma.
Geceleri dirilsek üç kere, yedi kere, on kere.
Kül olsak sönsek, köz olup yansak.
Sabah olsa uyansak.