Uyanmış Şiiri - Yılmaz Aybar

Uyanmanın tek hüner olduğuna inanmış,
Eskisi gibi değil insan artık uyanmış.

Uyanmış da midesi gelmiş aklına hemen,
Bundan böyle mideden ibaret dünya sanmış.

Olmak veya olmamak meselesi zihninde
Yemek veya yememek görünümü kazanmış.

Uyanmış da çöplüğe üşüşen sineklerce
Her zaman ve her yerde çıkarına dadanmış.

Erdemlere sırtını çevirmiş günden güne:
İyilik,güzellik,doğruluk...Hepsi yalanmış.

Uyanmış da geride bırakmış hep düşleri,
Vaktiyle gördüğünden neredeyse utanmış.

Boy atmış bir çağın en çorak topraklarında,
Düşlere taş çıkartan bir boşluğa uzanmış.

Uyanmış da silkinmiş renk renk çiçeklerinden,
Yoz çalılar örneği dikenlerle donanmış.

Kıyâmetin âlâsı bu olmalı evrende,
Susuz boğulmuş insanoğlu ateşsiz yanmış.