Uyanmış mevsim Şiiri - Gülay Özdemir

"Utangaçlığımla
Hayalimdeki yare
susuzum.
Susamışlığın mevsiminde
Uyanışımdaki ben.
Günaydınıma,
gelen.
Sevgili!
Sabahın seherindeki serinliği ile,
bir şaleleden akan sular gibi,
Yudumlayarak yudum, yudum,
Kokluyorum seni!
Kuş sesleri geliyor.
Yağmurun çişelisine karışmış,
halde sana dokunma düşünde,
ıslanmış ıslak ıslak
Saçlarım!
Avuç içleri terlemiş ellerimle.
Şehrin sesizliğinde,
Adını unutmamak için, durmadan tekrar ediyorum dilimde.
ezbere, ezber, bozan gibi.
Prangalar vurulmuş ayaklarıma!
Tutuklu kalmışım yatağının,
Sıcaklığında..
Bembeyaz duvarlara yansıyan,
Gölgende ki seni!
Seyredilmeye bırakıyorum
duygularımın esaretiyle
Kokunun sindiği,
Yastığa yorgana sarılıp
Kalplerimizin heyecanla atan
nefes, kesen, kokusunun.
müptelasıyım!
yine bu sabah. "

12.08.2020