Devlet, uyan! uykuların sonu hüsran,
Her yan kara duman, her ufuk olmuş zindan!
Biri insan, biri hayvan, farkı ilim yaratır,
Cehaletin yüküyle millet nasıl kanatır?
Kaç ders-i felaketle uyandın ne oldu?
Beyninde birer kor gibi acılar yoğruldu.
Çocuk! bunca yıllardır uyudun, yeter artık!
Cahilliğin koynunda sürünmekte bu halk!
Aç gözlerini, bak: dünya koşuyor haşretinde,
Sen hâlâ bakıyorsun bir boş hayal içinde!
Geçmişle avunmakla geçmez bu ömür, bil!
İlimden, çalışmaktan başka yol yok, sezil!
Kayıt Tarihi : 15.2.2025 00:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!