Uyanmak Şiiri - Muhammet Kaan Arslan

Ölüm;
Beton gibi soğuk ve ruhsuz bedenin,
Toprak gibi canlı ve sıcak yere girmesi.
Ölüm değil bu uyanmak.

Yaşlanınca çok geç,
Gençken çok erken dediğimiz ölüm.
Herkesin unutup,
Beklenilmez anda gelen ölüm.

Ölüm meleğinin her zaman yaptığı iş,
İşi bizi uyandırmak.
Bizi dünyadan kurtarmak.
Ne kadar da adı ölüm olsa da.

Ölümden önce son çığlık,
Kelime-i Şehadet mi?
Yoksa insanlar yine isteyecek mi?
İnsanların istekleri ölümle son bulacak mı?

Bilecekler mi ölüm olduğunu?
Uyanacaklar mı ölümden önce?
Daha önce görmediği toprağı,
Görünce ne diyecekler.

Anlayacaklar mı dünyanın nimetini?
Anladıklarını sanıp para mı diyecekler?
Nimetin satın alınmadığını,
Satılmadığını öğrenecekler mi?

Hiçbir zaman anlamayacak,
Yalanı ve parayı çok iyi kullanan insan.
Ölüm gibi gerçeği.
Yaradan’ın varlığını

Ölüm;
Gerçeği anlamamız için bir sebep,
Güzel rüyayı bırakıp gerçeğe uyanmak,
Soğuk bedenin sıcak toprağa girmesi.