Uyanmak Şiiri - Zeynel Beksaç

Uyanmak

Yeni bir güne uyanmak ne güzel
Merhaba demek çarşaf gibi açılmış gökyüzüne
Türkü mırıldanmak
Saksılarda çiçekleri sulamak
Sonra maviliklerdeki güvercinlere kıskanmak
Yeni bir güne uyanmak merhaba demek
Ne güzel

Parmaklar tetikte de olsa
Düşman mevzilerinde
Tanrı’dan muştu postalanmış
Ceren Bebek yolda
Balkan yarınında
Dilimin yeşeren filizi

Yemin billah hiçbir şeye küsmüyorum artık
Huzurum yıkacak bir nen kalmadı
Barışık gönlüm eski kavgalarla
Ben mi uslanıyorum
Zaman mı pes
Bilemiyorum

İnanın dostlar yokuş aşağı yoldayım
Darda değil
Harmanı biçilmiş ambarlardayım
Buğulu camlar kırık
Duru aynalar önündeyim

Geç de olsa
Geçmişe sünger çekmek
Sonra resimde rengin
Şiirde dizenin atağa durduğunu gözetlemek
İnsanlığın bir başka sokaklarında yürümek gibi
Huzur yelkenlerinin engine açılması gibi
Yeni bir güne uyanmak
Ve de hınzırlardan uzak
Sahip çıkmak kendine
Her şeyin tıkırında gidiyor olmasının farkına varmak
Geç de olsa
Yeni bir güne uyanmak
Tanrım ne güzel!

Yıldızlarla tokalaşmak
Mars yolunu gözlemek
Vücudun her hücresinde yaşadığını hissetmek
İlla ki bir dostun mutluluğunu paylaşmak
Gülüşe ulaşabilmek
Uyanabilmek yeni bir güne
Ne güzel
Ah ne güzel!

Mayıs 2002, Prizren
Zeynel Beksaç