Uyanma vakti Şiiri - Sibel Maral

Sessizliğin çığlığıymış, haksızlığın kükremesiymiş
Bizi hep bu yalanlarla kandırdılar.
Haksızlık müebbetinde sessizlik mahkumu yaptılar
Tek turalı lirada, yazımız onların turası oldu
Onlar ve onlarcası…
Sessizliğimizde gölgelendiler, üzüntümüzde güneşlendiler, yağmurumuzda kurulandılar
Söyle bana şimdi beyaz karga, senden karası var mı?
Söyle bana kara karga, senden alası var mı?
Pençeleri var diye avlanan kargaaa, martının heybetinden korkup avını kaptıran kargaaa
Hey gidi hey! hiç karganın yüreği ile martının kürkü bir olur mu?
Biri doğuştan asil, öteki ezelden sefil.
Katılmıyorum sana gerçek dünya, ben herkesin gördüğü gibi baksam,
Baktığı gibi yazsam, yazdığı gibi hissetsem; bu mısralara sahip olabilirmiydim.
Bi kere, benim pençelerim olsa… diye başlasam dedim satırlarıma,
O zaman, öldürmek doğamda olurdu galiba.
İstemem, vazgeçtim, olmasın pençelerim.
Benim pençelerim; sözlerim
Burdan atarım nohut kadar, karşıya düşer gülle gibi.
Tutan haklıysaaa tüy gibi; haksızsaaa, sürükler durur peşinden dağ gibi.
Son kullanma tarihide yoktur dediklerimin.
Kimyasalları fazla olup, havada dağılmayan parfüm gibi,
Başını ağrıtırım, ammaaa, sorsalar; parfümün ne güzel kokuyor, diyenlerden misin yoksa?
Bak, dinle beni; ben, hiç hür yaşamamış özgür bir bireyim.
Bir yetimin mavi gözlerinde kapkara dalgalar gördün mü?
Görmeyen gözlerde, eksilmeyen sevgi dolu bakışlara, şahit oldun mu?
İşte bunların tanığı, sensen, gerçek dünya,
O zaman bul beni bulabiliyorsan, çise çakalı ormanlarında.

Kartal bakışları ile yılan ruhu taşıyan
Bir insan
Hangi lisanı kullanır!
Onu anlamak için, yılan mı olmalı; gözlerine bakabilmek için yükseklerde mi uçmalı?
Kendini özel buluyor,
Tıslamasını, aslan kükremesi zannediyor.
Ah bir bilse ki! keçi inadımla ben, sadakati savunuyorum.
Hey gidi hey!
Yılan ruhu taşıyana keçi inadı ne yapsın?
Kader dediğin, aksın gitsin de, önünde
Gör bak çelmelerini; aldığın bedduaların…
Biz alışmışız bi kere, güdülmeye
Elimizden alındığında, kader, demeye
Kader senin yüreğinde; aman ha! onlara verme.
Gözlerinden de, sakın korkayım deme,
Onlardaki gözler; vatansız bakışlar mezarlığıdır.
Biliyorsun ki, onlar;
sen sustukça onlarcası oluyorlar
çoğaldıkçada seni az buluyorlar....