Yıkıldık! Eyvah! Kesildi, kol kanadımız;
Susmakla olmaz, konuş sen! Nasıl kalkarız?
Yoksa, geçmişimiz uydurma, yalan mıydı, sen söyle;
Nasıl, bu hale geldi Vatan, bu büyük millet böyle.
Biz, İslam sancağının bekçisi, mazlumun umudu;
Değil miydik, alemde, adaletin savunucusu.
Bitti mi! Ey milletim, bizim varlığımız;
Durma! Yok! Bitemez, kolay değil, varımız.
İslam alemini, biz olmazsak, kim savunacak?
Düşün bir sen, mazlumun yardımına kim koşacak?
Vicdan bu, her beşerde bulunur tabi;
Haydi! Merhamet var mı, bizdeki gibi?
Zalimler, oyun eder gibi, kandırmadılar mı bizi;
Senelerdir, kapılarında bekleten onlar değil mi?
Ecdat, ne komutanlar, ne alimler yetiştirmiş;
Söyle sen hele! Zalime hiç itibar mı etmiş?
Ne beklersin sen? Silkelen, dimdik ayakta dur!
Viran olmasın Vatan, koru onu ne olur.
Bilirim ki, bu topraklar, yaşayacak ilelebet;
Ayağa kalkacak, aleme, ders verecek bu millet.
Zulmedene, zalime, dünya dar gelecek;
Sancağımız, sonsuz! Cihana hükmedecek.
Yasin Gençkol
Kayıt Tarihi : 14.9.2024 19:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!