Yokluğunda durmadan yalnızlığı içmişim,
Deva olacak gibi kaderimi biçmişim.
Kendime kızıyorum, suniyle oyalandı;
Hissettiğim gerçekler koskoca bir yalandı.
Yalancı duyguları hakikat bellemişim,
Cennetten parça diye kalbine ellemişim.
Hesabı veremedim, kendi içimde yandım
Rabbimden af diledim, kendi içimde yandım.
Yanımda olduğunda dünya benim sanmıştım
Haşa O'nu unutup, seni bin kez anmıştım.
Yoldan çıkmama rağmen, hiç yüzüme vurmadı
İstese yok ederdi; merhameten savurmadı.
Zamandan uzaklaşıp boşa kürek çekmişim,
Faniliğe kapılıp, ahretimi ekmişim.
Beyhude geçmişime çarpıyorum ahımı
Yer ve Gök'ün sahibi; bağışla günahımı...
Kayıt Tarihi : 21.3.2013 18:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güzel bir şiir
Faniliğe kapılıp, ahretimi ekmişim.
Beyhude geçmişime çarpıyorum ahımı
Yer ve Gök'ün sahibi; bağışla günahımı...
Severek okudum ne güzeldi
TÜM YORUMLAR (4)