Ve işte,
Uzaksın benden! ..
Kendi gücünle
Gökyüzünün derinliklerine
Kanat çırpıyorsun.
Ben yok olsam da yavaş yavaş
Sen büyüyorsun.
Tohumlar meyveye dönüşürken
Varlığının bilinci oluşuyor.
Ve işte,
Uzaksın benden! ..
Sevgi tarlalarında sere serpe
Gün yavaşça batıyor.
Sana elveda derken,
Bir insan yeşeriyor! ..
(İstanbul,16.02.1996)
Mustafa Süreyya SezginKayıt Tarihi : 19.5.2002 23:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!