Uyanış Şiiri - Efecan Özkurt

Sabah saat beş
İnsanın duyguları, düşünceleri
Bir gülün sivri dikeni gibi batar mı ruhuna?
Batarmış bunu sonradan öğrendim

Sabah ezanını işittim o vakit
Gözlerimde güneşin doğuşu
Yıldızların göğün koynunda kayboluşu
Demek ki bu iş böyle, birden anlıyor insan

Vazgeçer miyim beklemekten
Kederden, uykusuz gecelerden
Sessiz sedasız sevgilerden
Ruhuma işleyen dizelerden

Mavilikler sararken ufkumu
Gözlerinde kayboldum
Yeşil bahçemin
Binlerce gül içinden