Uyanış Şiiri - Erol Başçı

Tek kaşını kaldırdı yattığı yerden bozkurt
Uyuşmuş eklemleri derinlerde ağrıyla
Düş görmüştü, bıldırdı, hiç olmamıştı mankurt
Karmaşık denklemleri boğuyordu sanrıyla

Dikti burnunu göğe belli belirsiz koku
Yaklaşmakta uzaktan harsıyla hemhal doku
Bükmüştü birkaç eğe, göğsüne saplı oku
Sakınırken tuzaktan devrilmişti sayrıyla

Doğruldu yavaş yavaş dikildi kulakları
Yattığı topraklara saplandı tırnakları
Başlamaktaydı savaş, oynadı kasnakları
Kıssaydı idraklara, kalkmak yırtık sağrıyla

Kustu öfkeyle dolu, çok yediği ayazı
Ekseninde turladı, hep beklemiş ilkyazı
Dolunay açtı yolu, geceydi imtiyazı
İleriye fırladı kökten gelen çağrıyla

Sadaklardan çekildi bozkurda yoldaş oklar
Tamamı farkındaydı, durduramazdı yoklar
Tüm gemiler yakıldı, harab edildi doklar
Vatandı, aklındaydı, yoktu derdi gayrıyla

Kaybolmuş istikbali, alınacak milletin
Kopsun şimdi kıyamet, üzerine zilletin
İşte alpin ikbali, hizmetinde devletin
Ödülüydü şehadet, akdi var yukarıyla