Güvercinleri inleten bir gece uyandım
Sarhoşların o tiksindiren naralarıyla doğruldum
Dünden kalma bayat duygularla
Efsunlu bir yol almaktı bu gece
Satırlarımı saban süren öküzler geçiyor
Ve insan en çok kendi yokluğunda yorulur.
Denk gelen her rüzgara savrulur
Gece kuyusunda çıkrık sesleriyle yükselir
Bir pazara köle diye getirilir
Tüm ruh fakirlerince eskir de eskir
Ey uykudakiler !
Bakire günleriniz dert doğurmuş
Yarınlarınız günahınızı kahrınızı hep yoğurmuş
Çapulcular yağma ediyor günlüklerinizi
Ah ! Eskidi büyümüz , yanan ıslansa ne fayda
Salalarınız ıslıklarınızı örtüp üstünüze doğdu.
Şu dar sokaklar sizi dar geçitlerde kıstırdı
Nadasa yatmış ne kadar feryat varsa gırla
Yaşamak kasvetli gecede ancak bu kadar irkilirdi
Vicdan muhasebesinde kâr eden yok
Aklımın reyonlarında çöl dikenleri ısırıyor beni
Kırk yağmur paklamaz ruhumuzdaki bu vebayı..
Kayıt Tarihi : 23.3.2022 13:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!