Uyanış Şiiri - Bekir Dalkıç

Beni götürsünler buralardan götürsünler.
Götürsünler nereye diye sormam vallahi.
Nerede dergah, nerede derviş, cemaat.
Bir tas çorba, bir bir somun ekmek, bansam.
Bir çift terlik, önce iyice bir yıkansam.
Sırtıma eski hırka
Doğdum doğalı zaten yetimim, yetinirim, kimseyi yormam.
Yormam vallahi, yorgunum zaten.

Bir dost aradım aradım bulamadım kendime ah!
Sanki vebalıdır yazmışlar gizlice alnıma ah!
Bin bıçak sokmuşlar tam da kalbime ah!
Bir gece uyanmışım uykumdan sıçrayıp, acı ile aniden, ya Allaaah!
Sıyrıldı ruhum etimden farkına bile varamadım.
Ağladım ağladım ağladım!
Anladım yağmayınca yağmurum, bu toprak çorak, yandım.
Dünya fani dünya, ömür rüya.
Dalmışım bunca yıldır gafletten bir uykuya.
Uyandım.