Uyanış Şiiri - Geylani Aksin

Sabahın derin bir, karanlığında
Uykunu böler yer, sarsıldığında
Çaresizliğini, anladığında
Bir soğukluk olur, damarlarında

Oysa akşam ne de güzel yatmıştın
Geleceğe plan hesap yapmıştın
Dünya için para mekan kapmıştın
Hatta bunun için yoldan sapmıştın

İşte şimdi korku iliklerinde
Bağırış korkular sevdiklerinde
Tekbirler getirilir dillerinde
Ölümün resmi var çehrelerinde

Kimi evladına kimi kapıya
Güven olmaz artık beton yapıya
Çıkmak lazım hemence dışarıya
Koşarak çıkarsın soğuk avluya

Herkes inmiş çoluk çocuk perişan
Kimi çıplak ayak kimisi üryan
Tıpkı mahşer yeri gibi oluşan
Kalabalık artar sanki kehkeşan

Hava soğuk titrersin yaprak gibi
Yağmur karla iner yokmuşça dibi
Yatardın her sabah namaz yok gibi
Nasıl kalkıp kaçtın fırtına gibi

Kendine gelince eş dost ararsın
Halleri nicedir diye sorarsın
İki lafın biri hakkı anarsın
Ölmediğin için şanslı sanarsın

Kimi köye kimi dışarı gider
Kimi sağ kalmıştır kimisi heder
Çıkarsın evine çareler biter
Tekrar tekrar sallanır avizeler

Gün ağarır çıkar virandır iller
Enkaz altı kalmış tesbihli eller
Aman yarabbi der tutulur diller
Sarsılmış çökmüştür nice temeller

Binler ölmüş binler aç ve açıkta
Sağları ararlar her bir batıkta
Kim öksüz kimi yanlız kalık ta
Kimi uslanmamış imansızlıkta

Bu bir uyarı mı yoksa gazap mı
Kullara verilen bir acı azap mı
Bak bu defa ölen sade Arap mı
Şimdi sana geldi evler harap mı

Umulur ki insan kendine gelsin
Onu Yaradanı derinden bilsin
Geçici dünyanın sevgisi bitsin
Asıl yurda hazır olup gidilsin