Uyanış Şiiri - Muammer Gökçay

Şehirleri işgal edilmiş bir ülke gibi yüreğim
Durmadan ağlayan mazinin gözyaşlarını silerim
Hürriyet sancağını ararım yitik medeniyetin enkazlarında
Sancağı göndere yarım çekilmiş bir vatan gibi inlerim.

Marufu terk etmiş cesetlerle dolu şehrin sokakları
Sanal mutluluğun ışığında büyüyor cemiyetin evlatları
Köklerinden uzak, korkak yüreklerle dolu hanları
Bin bir suratı bin bir hileyle kandırır Siyon’un şeytanları.

Şükür ki yüzlerce ülkeyi aşıp geldi Eyüp Ensarilerin
Bozkırları saran karıncalar gibi aktı cihana alplerin
Zamanı sükûta uğrattı asırları aşan sevgin
İsmin coğrafyamıza yeniden hayat bahşetti senin
.
Yoluna baş koyan yiğit muvahhidlerle geldi kutlu haberin
Anadolu’yu yeniden diriltti uçtan uca şer i şerifin
Fırat ve Dicle’yi coşkuya boğmuştu muştulu hadisin
Hey gidi Mezopotamya! Nur u Muhammed akıyor bulutlardan
Kalk ayağa ve haykır; bu rahmet senin.

Günler geçer de mazine olan aşkım hep dipsiz bir kuyu
Bağrına düşecek tek bir kan, boğazımda düğüm düğüm kızılcık suyu
Her şeyde bir tükeniş, bir yok oluş hali lakin
bu seni hiç ürkütmesin
Sandıklardaki kefenler kollarına sarılacak muhakkak günü beklesin

Yeis bir mülteci olarak uğramıştır ancak kapına
Hakikat kazanında kimleri pişirdiğini herkesler bilir
Sebepler sükuta ram olmuşsa şayet, anaların duası Gazi Ertuğrul’un sinesinde çınarlar yeşertir
Beni anlıyorsun değil mi? Ayağa kalkman, mazlum gönüllerde kıyamın meşalesini alevlendirir.

İsmi Selçuk olmuş Osman olmuş ne fark eder
Medine’den doğan güneş senin bağrında Fatihler bitirir
Kükreyen bu şanlı ordu cennetten sana muştular getirir
Muhammed’in muhabbeti topraklarında Ahmed Yesevileri gezdirir.

Dünya zulüm duvarlarıyla örülürse perde perde
Yankılanır İstanbul sokaklarında nebinin ismi hece hece
Bekliyoruz yıllardır ne zaman bitecek bu gece
Baksana duruyor hala sultan fermanı muvahhidin elinde.