Dokunma gönlüme kırgın yaralı
Nefesin olmaya meyilim yoktur
Katar katar oldu derdim sıralı
Ömrünü almaya niyetim yoktur
Ne Mecnun ne Kerem nede Şirin'im
Kimseye güvenim kalmadı benim
Ağlayan gözlerle olma sevenim
Yeniden sevmeye hevesim yoktur
Aşkın çölü yolum gittim usandım
Gidenler sevmeyi öğrenir sandım
Ağladı gözlerim severken yandım
Mutsuzluk sürmeye mecalim yoktur
Gönlümü vermişim canım verene
Kırık kalem tutsak asil yarene
Varırta giderim aptal erene
Toprağım sevmeye diyetim yoktur.
Kayıt Tarihi : 11.9.2019 02:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Karakaya 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/09/11/uyanis-200.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!