Uyanış Şiiri - Ayhan Akgül

Düşmüşüm şeytanın nefsin pençesinden
Bilinmeyen bir yolda kaybolmuş iken
Karanlık gözlerim güneşi görmezken
Uyanış anı geldi tam farkındayken

Dağların gücü olsa gizlese beni
Yolların sonu olsa götürse beni
Toprak yerle bir olsa da örtse beni
Senden kaçış hiç olmaz affeyle beni

Ne günler geldi geçti bilmedim seni
Seni bilenler ile hiç olmadım ki
Dünya malıyla oyalanıp durdum ki
Şimdi kapındayım boş çevirme beni

Ömür dedikleri bir nefes den kısa
Dünya dedikleri geçici bir rüya
Herkes rüyada ölüm uyandırmak da
İşte o anda perdeler açılmak da

Günahlarımla geldim huzurundayım
Gözyaşlarımla artık ıslanmaktayım
Ellerim hep semada yakarmaktayım
Ne olur affet beni uyanmaktayım