Uyanış Şiiri - Gülcan Güven

Karanlık, bırak artık yerini aydınlığa,
Camilerden yankılansın beş vakit ezan sesi.
Din yol gösterici olsun tüm insanlığa,
Görülsün yüreklerce İslam’ın telvesi!

Allah-u Ekber i duyunca çıldırsın gönüller,
Mü’min, ansın rabbini secde secde.
Mezarlıklarda hayıflanmasın ölüler,
Ya rabb! Son fırsat, bir şans daha ver diye!

Gaflet, hıyanet, insan yolu unutmuş,
Bir yanda özgürlük, bir yanda huzur vaadi.
Ümmet-i Muhammed hadis uydurur olmuş,
Hiç düşünmüyor mu ne bu işin kefareti?

Nerde o putlara tapan kavimler?
Firavun’un hazinesi hala yerinde mi?
Onlar bir taş parçasına secde ettiler,
Nemrut’un Hakk’ı inkârı fayda verdi mi?

Vicdanlar inayet eylesin doğru yol İslam,
Kalksın göz perdeleri, görülsün hakikat.
Duyulsun artık bu çığlık, duyulsun nidam,
Bakalım o vakit kalacak mı meşakat!

Ölüm güzel ama imanlı olanı,
Aksi ise durum epeyce vahim.
Azrail zulmeder gibi alır yoksa canı,
Ve o an asılır boynuna alevden bir sicim!

Müslüman! Ne diye kibirlenirsin?
Kalır mı sanırsın yanına zulüm?
Yenmesin nefsin seni, sana yenilsin,
Çünkü bu dünyanın son durağı ölüm!