Uyanış Şiiri - Ruşen Ali

Ne garip insanın kendisinden korkması
Oysa zerre, küllün aynası…
Olur, olmaz düşlere sınıyorum
Toprağa ve aşka..
Tıpkı yağmurun altında ıslanan bedenim
Ölümün ufkun da açılan bir nergis gibi
Kalbin ilk atışlarında ki kadar samımı
Rahmini yırtmak isteyen bir anne
Sessizce büyüyen beşeriyet..
Ne garip şey insanın kendisinden korkması
Oysa zerre küllün aynası..
Öyleyse aramayışımın sebebi
Ve yıllardır gözümün önünde
Vaat edilen cehennemi
Görmek istemeyişimin nedeni..
Ne garip korkmak
Köreltirken tüm zihnimi
Tek bildiğim…
‘Zerre ‘ kadar gerçek..
Küllün kendisi.