Isyanima adiyorum seni hayat.
Sanmaki bu uyanis, bir varolma mücadelesi.
Sana;
kesmekesligine,kahpeligine
itin,köpegin cesaretlenisine senle,
adam olmusluguna
kaskati kestigin,yüregimle vuruyorum.
Özgürlügün cocuklariyla carpmayan bu canin, cani cehenneme.
Isyanima adiyorum seni hayat.
Sanmaki bu uyanis, bir red mahkemesi.
Seni;
tanrilarinin kadar olan cürümünle,
basimiza cellat ettiklerinle,
insani kula kul edenleri senle
katliam ettigin halklarin vicdaninda, mahkum ediyorum.
Seni böyle kabul eden bu canin, cani cehenneme.
Kayıt Tarihi : 3.5.2009 07:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
03.04.2009 saat:05.30
![Umut Pekin](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/03/uyanis-107.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!