Uyanış Şiiri - Figen Gönülver Yarar

(yüzleşme)

karanlık bir yolda
cılız bir meşalenin aydınlığında
sevgiye yürümek uzağı görmeden

yalanı sevmiyorum
görmediğim uzaklığı görürmüşçesine
yalanların tutunmalarında
ilerleyemem

özgürlüğüm düşlerde değil artık
kendi yığdığım tüm engelleri yıktım..

(başlangıç)

bir yanım mavi deniz
coşkulanmakta dalga dalga
bir yanım uykuda
ölüm gibi sessiz..

(soru)

yolculuk mu
sisli bir havada
muamma sona..

(cevap)

aynada kendimi buluşum
sen yok oldukça buğuda
ki mutluyum
yüzüm çıkıyor ortaya..

(değerlendirme)

artık gizli öznesisin cümlemin
ünlem yaslanmalarım bitti
onlarca soru işaretinin
kıvrımlarında

boşa geçen yılların
düş kırıklığı kırpmalarının
yorgun yolcusu gözlerim...

(tespit)

iki yaprak gibiyiz
aynı ağaçta
sen tatlı esen bir rüzgara
teslim savrulmalarda
ben umut yeşerten
taze filiz tutunmalarında..

(kolay)

güneşin sıcağından yanıp
gölgelerde serinlemek
fazla kalınca da üşümek..

(zor)

hak etmek birlikte terlemeyi
güneşin kavuran sıcağında
yol alabilmek elele..

(sonuç)

kolay olmayacak yutkunmak
anıların kuytusuna sığınmak
kolay olmayacak elbet
damarlarımda dolaşması
mahrumiyetinin

şimdi dimdik ayakta gururum
adaletin sermestliğin de

söyle...!
hakkı değil mi
az mı uğraştı
duygu ve mantık savaşındaki
ara buluculuğunda...

(v e d a)

nihayet bu olmamalıydı sevgili
sevdayı öksüz bıraktık
boynu büküldü şiirlerin

ama yine de
her şeye rağmen
beyaz bir mendille
el sallamak
yaşanmış mutluluklar adına

elveda....elveda...

(imza)
Figen Yarar

24/Mart/2005