Uyanırken Ölmek Şiiri - Süleyman Donbaloğlu

El ele, göz göze, diz dize
Bir bahar sabahından çalınmış güneşle
Gecelerin yağmuru yağarken göğe doğru
En güzel koku, ne güzel bir kanmışlık
Güneş yine sabahın suyunu içiyordu
En güzel uyku sabahın uyunmamış uykusu
Mis gibi bir kahve kokuyordu
Uyumak istiyorum, uyumak istiyorum uyumak
Bak yine rüyalarımda baş köşedesin
Emrine girmiş bütün düşlerimle senin emrindeyim

Önce sevda savaşından kalan son bir gülüşü suladık
Baharın yağmuru yetmemiş ona niye ki
Dalından bir el kopardık
Sen bana ben sana öylece bakakaldık
Eller yetmiyor önceleri saçlarınla oynamaya
Mis gibi buram buram güzellik koklardık
Bir elle saçlarını boynumuza dolardık
Nefretin zamanı filminde firarı oynardık
Sonunda sevda ipimizle idamı boylardık
Ama düşlerimin kraliçesi, gönlümün cariyesi
Bilirsin ki bu ölümsüzlüğü biz istedik
Samanlığın seyranını uzaklardan seyrettik

Ölüm bu çare bulunmaz ki yeri gelince
Hele bir başkasının elindeyse gitmiştir öylece
Can alırsın benden lakin veremezsin onu kimseye
Ölüm uyanmakmış, gözünü açmakmış meğerse
Sabahın zamanında, batının güneşiyle uyanmakmış işte
Rüyamda sen, günümde penceren, içinde güneş
Bak o da ağlıyor, bakamıyorum, göz yaşım durmaz diye
Her gördüğüm zamanda içim yanar
Uykularda yüreğim soğuk bir su içer
Ama nafile
Amansız bir yola gidiyordu
Penceremden bir acı helva kokusu geliyordu
Babam başımda
Acı bir kahve kokuyordu