Uyanın Bayım Şiiri - Fırat Ülker

Boşlukta sörf yapmaktı tek yaptığı
İçi yer küreye otursada
Ayakları yere değmiyordu
Anlamsızlıklar denizine bırakmış kendini
Oltasını atmış rastgele
Görünüşte sade bi balıkçı
Avın takılmasını bekleyen,sabırlı bi balıkçı

Derya gözünde bir büyüyüp,bir küçülüyor
Bir sağa bir sola sallanıyor
Kırık-dökük sandalında
Oysa deniz öylesine sessiz,öylesine durgun ki
Hiç bir hayat belirtisi yok
Ufak bir esinti,minik bi kıpırdama
Hiç bir şey yok
Tepesinde,neredeyse denizi yok edecek kadar
Etrafı ıstan bi güneş
Onu batmakla tehdit eden eski bi sandal
Kıyıya ulaşamayacak kadar bitkin kendi
Ve onunla dalga geçen bi kaç balıktan başka
AnlAyacağınız yine hiç bir şey yok

Tahmin ettiniz öyle değil mi
İşte beklenen deniz kızı geldi
Sıradan bi hikaye degilmi
Adamı mutlu edecek,onu sıkıntılarından kurtaracak
Onun ümidi,hayali olacak
Evet hayali,rüyası
Bi kaç saniye ne kadar da heyecanlandırmıştı
Ne kadar sevindirmişti adamı
Ama işte o ses..
Uyanın bayım..!
Yıkılmıştı,kırılmıştı yine herşey
Tekrar boşluğun dalgalarına geri dönüş
Bitmez işkencelerin tam ortasına kesin dönüş
Her zaman ki gibi düşünceler isteklerde,hayallerde kalıyor
Kilometrelerce uzaklartan bi anda geri dönmek
Gerçeği algılamak ne kadar da korkunç

Yıllar böyle tekrarlı anlarla geçiyor
Saçı sakalına,bulanık aklı sığ sulara
Yorgun bedeni sandalın kuru tahtalarına karışıyor
Artık ya bir gemi yanaşacak ve kurtaracak onu
Ya da Azrailin kucağına bırakıverecek titreyerek kendini

Yine,yine bir ses
Bayım bayım uyanın..
Gözlerinin açılmasıyla,kalbinin bi an durup
Sonra hızlı ve şiddetli bir şekilde çarpması
O kısa zaman diliminde gerçekleşirken
Sesin sahibinin onda bir dönüm noktası
Bir hayat belirtisi,hayallerinin gerçeğe dönüşü
Olacağını biliyordu
Sonra bi ara duraksadı adam
Sızdığı yerden yavaş ve dikkatle doğruldu
Siz siz ne arıyorsunuz burda
Nasıl geldiniz,beni nasıl buldunuz
Çok basit dedi kadın
Adam şok üzerine şok yaşıyordu
Ölüme terkedilmişliğin birden dirilmesi
Ne kadar basit olabilirdi ki..
Ben hep burdaydım,içinizde yaşıyordum
Beni siz çağırdınız,bende geldim
Dedi kdın..
Ben daldığınız yer,baktığınız uzaklar
Sıcak bir öpücük,tatlı bir dokunuş
Sonsuz sevginizim
Ben sizim siz de ben

Sizi seviyorum demişti kadın
Tüm bunların üzerine
Adamın yorgun kalbi bu sefer
Gerçekten durmak üzereydi
Beni seviyor musunuz diye sorarken
Sevildiğini hissetmişti
Onun yalancı bi dalga,bi rüzgar olup
Denizin başka bi köşesine atıp terketmeyeceğini
Gözlerindeki parıltıdan
Aynı kaderi paylaşmalarından
Bileklerinden sızan kandan okuyabiliyordu
Hisleri gerçekti bu sefer
Çünkü dokunabiliyordu onlara
Hiç tahmin etmemişti
Göğüsünü dimdik gerebileceğini yalanlara
Sonsuz sevginin ellerde başlayacağına
Ama oldu,başladı ve hepsi gerçekti
Şimdi ikisinin istediği tek bir şey var
Oda sevginin sonsuzluğunu birlikte
Doyasıya tatmak,yaşamak
Bir yunusun kuyruğuna takılıp,ordan uzaklaşmak
Gittikleri yerde yuvalarını kurmak
Şehrin göbeğinde minik,sıcak bir ev
Ve o eve,hatta evrene sığmayan yürekleriyle
Sevgilerini bebeklerine aktarmak..

Çalar saatini kırdı adam
Uyandırılmaya ihtiyacı yoktu artık
Çünkü bi anını bile kaçırmak istemiyordu hayatın
Yeni tanışmıştı onunla
Yıllarca süründüğüne yanıyordu
Arada aklına gelince
Meğer yaşam uzakta değil,
İçindeki kadındaymış
İşte yine bir ses
Bu sefer n'oldu diyeceksiniz
Çok şey çok
Evet evet
Birini seviyorum
Seviyorum seni,çok seviyorum
Kadınım..

25.02.05/21-35