Uyanın Şiiri - Hüseyin Aktaş

Tahta beşiğin sert minderi
Hasırın hışırtısı, sabah meltemi
Çocukluğumun pekmez kazanı
Ve köpüklerini yaladığım umman
Az, biraz uyanın rüyalarımda

Ekmek kokusunu savuran alev
Oklavada incecik olan sevgilim
Geren gölü az ötede yüzdüm bilirim
Dağ çayı kokan çaydanlık
Az, biraz uyanın rüyalarımda

Çatlağında bin sıva yatan dağ evi
Omçasında büyüyen salkımlı gölgeler
Çelik çomağın kurumuş dalı
Elif’im, çocuk sokağındaki sümüklü sevgilim
Az, biraz uyanın artık rüyalarımda

Dedemin ter kokan şapkası
Her köşesinde saklandığım bahçe
Şeytan çukurunda elini tuttuğum vakitler
Gözünde doğmuştu tenim
Elif diyen dilimin son tükürüğü
Az, biraz gel artık yutkunuşlarıma

Soğuk taburem ve boş ada
Gidin artık gidin kâbuslarıma
Gelsin Elif’in son gülüşü
Doğsun yeni baştan rüyalarımda