Uyandırma! Şiiri - Arıkan Akar

Sokakta ani fren sesi
Yüzümde uyumuş yine Platon'un kitabı
Bir ben uyumadım
İyi geceler kokardı çarşafların
Lambayı hep sen yakardın
Bir dize yazardım
Sana yazardım
Dünyaya yazardım
Bir şiir akardı serçe parmağının ucundan
Bir bardak daha koy masaya
Ama herkes tek başınadır aşkta

Yarın beni bulamazsın
Ve bulamazsan beni
Elimin dokunduğu şeylere dokun
Parmak izlerimiz karışacak birbirine
Tütünümden iki tane kalmıştı
Birini bana bırakırsın
Dönerim belki
Hiç 4:10 trenini kaçırmamıştım
Dönerim belki

Aşk benim işim değil
Rakı bardaklarını yarıda bırakanlardanım halen
Dudaklarım kambur kafiyelere
Ellerim nasırlı sevişmelere
Gözlerim yarı ölü sayıklar
Papatya gibi
Seviyor
Sevmiyor

Salla beni beşiğe yatırıp
Büyüt beni baharın yere serpildiği toprakta
Sev beni babamın gittigi yerden
Yüreğim demirden bir kılıç
Muhtacım
Parlayan sözlere boş antrede
Bıraksalar
Fırlatacağım vücudumu sokağa

Gözyaşımdan başka deniz yok
Gitme sakın suyun gittiği yere
Sakallarım toy sevilmek için
Düş görürken suçüstü yakalanan bir çocuğum
Uyandırma !