Uyandırdı beni Şiiri - Mete Oğuzhan Yıldız

Uyandırdı beni

Kadere kahrettim neden gülmüyor?

Çektiğim acıyı kimse bilmiyor,
Boşa koydum dolmaz,dolu almıyor,

Beni karşıladı gonca gül ile.

Bazı sinirlenip ben celâllendim,

Onun sayesinde öfkemi yendim,

Değişmedim ki ben o eski bendim,

Beni yatıştırdı tatlı dil ile,

Dedi ki dertlerle sıkma canını,

Görsene hayatın güzel yanını,

Sefan olsun aşkla doldur ananı,

Hayat verdi bana coşkun sel ile.

Belki de sevmeyi bana tattırdı,

Kahır, isyan,tasa söküp attırdı,

Anlamsız hayata neşe kattırdı,

Sanki ilkbaharda esen yel ile.

Onsuz geçen günü boşa saymışım,

Yaşadım sanırdım uykudaymışım,

Sarhoş muşum gibi şimdi aymışım,

Uyandırdı beni sanki zil ile.

Sevgi arıyorken ben gönüllerde,

Bülbül figan eyler gonca güllerde,

Lokman hekim gibi şifadır derde,

Tanıştırdı beni sevgigil ile.

Mete Yıldız