Uyandır Kabusumdan Şiiri - Seyit Er

Sevgilim ne olur gel
Uyandır kabusumdan
Sarıl bana sımsıkı
Teninin kokusuyla uyandır
Öp beni ağzımdan
Nefesinin buğusuyla uyandır
Saçların değsin yüzüme
İpek bir bulut gibi gezinsin
Bir şarkı söylesin sesin
Büyülesin odamı
Tuttuğun beyaz karanfilleri saç
Yak başucumdaki mumu
Kov gözlerimdeki acıyı
Avuçla parmaklarımı
Kaybolsun sıcaklığında
Ayraçtaki sayfadan içinden oku kitabı
Ben böylede duyarım seni
Sevgilim ne olur gel
Uyandır kabusumdan
Kurtar ağlamaklı bakışımdan
Çıkar yangınlardaki alazımdan beni
Su serp yüreğime
İyice bak yarı açık gözlerime
Nasıl geçtiğini gör oradan
Madalyonun arkasındaki düşlerimden
Bir dilek ağacı düşün sevgilim
Her dalında her kolunda her yaprağında
Ve her anında sen dilenmişsin
Sevgisin sen işlenmişsin
Şiirsin sen dizilmişsin
Sevgilim ne olur gel
Uyandır kabusumdan
Kurtar yalnızlığımdan
Biçare değilsin Selenim
Biçare değil yüreğim
Sen milyonlarca tuzun içindeki tek şekerdin
Ben hislerimle seni seçtim
Sende beni milyonlarca tuzun içinde tek şekerken fark ettin
Böyle imkansız pusulardan sevgimizle geçtik
Akarken kanımız kızılcık şerbeti içtik dedik
Kanasak ta hep gizledik
Gel sevgilim ne olur gel
Uyandır kabusumdan
Uyandır
Uyandırmayacaksan
Bari izin ver ölmeme yasımdan