Uyandır beni Şiiri - Ahmet Küçük 2

Bakarmısın, anbe an değişiyor şu alemin çehresi
Karanlıkla boğuşana, haykırıyor şu yandaki gül bahçesi.

Sıyrıl bırak,metaryalıst dünyanı,acebi çıkar sinenden
Gelince zamanı sunar sana fazlı kereminden.

Rom ol kopma,güç ve derman yegane ondadır.
Bilirmisinki başka yol yok,akibet hüsrandadır.

Nefsini cezbeden malıyane sözler deden
Sana bir şeyler fısıldamıyormu,her gün gelen vegiden.

Bir seharin hazzına,bir vuslatın nefesine koş
Karanlıktan sıyrılıp,güneşle gelen aydınlık ne hoş.

Bizi dostan ayıran ölüm denen tek çizgi
Vuslata varacaksan takip et izlerini.

Elini cebine koy bu gün var yarın yok
Koy hüdayı kalbine ebede başlar yolculuk.

Razı ol paylaşıma,çek haramdan elini
Aç şu gönül ufkunu,kapat gel gözlerini.

Fısıltıları bırak sapma gel pusulandan
Bir gün gelir koparır bedeni ayıran candan.

Hesaba çek nefsini, sabah akşam bir düşün
Kalpler sabit durmuyor şakası yok bu işin.

Ne hal üzere gelir bilinmezki bir emir
Sana verilen mühlet sayılıdır elbet bir bir.

Razı eyle ey mevlam aldığım her nefesimi
Şu alemi rüyadan artık uyandır beni.