Uyandım ki Şiiri - Mehmet Sıddık Şengül

Uyandımki
Asumanda yıldızlar
Birer birer kaybolmuş
Hüzünlere dalmışlar
Şafak vaktidir gelen
Kapanmış göz kapaklarım
Yürek uyumaz,
Kilitlenmiş beden dili
Bebek yüzlü Asuman
Yıldız uyumaz,Ay uyumaz
Uyuyamadı beden
Dünya dönüyor,
Devingen Düşünceler
Ay dönüyor
Uyandımki
Başım dönüyor
Devinmede düşünceler
Binbir renkli çiçekler
Ay gülüşür,
Denizlerde yüz
Uyanmış gün
Tükenmiş tüm Umutlar
Bebek ağlar,
Yüreğim çağlar
Gün ben de doğmaz
Ben doğmuşum,
Yaşamadan ölmüşüm
Ne ben varım,
Ne Ufuklar,
Gönülde kar,
Kardelenler Kök salmış
Kardelenler Can
Dayan biraz daha Dayan
Ölmesin Umutlar
Yaşamalı Can,
Ölmemeli Umutlar