Uyandım Şiiri - Harun Sarma

Bu gece seni gördüm ısssız tenha bir deniz kenarında...
Elinde masmavi bir gökyüzü vardı...
Sanki armağan edecek bir gönül arar gibiydin...
Sonra ılık bir rüzgar esmeye başladı sırtında...
Ya da sen öyle hissettin...
Dönüp gölgeme üşüyorum üstüme bir şeyler versene dedin...
Ben değildim aslında rüyamdaki...
Ama sen vardın bana yakın bana sıcak...
Bana ter bastıran...
Bana yokluğunda ilaç gibi olan...
Sonra omuzunda bir el belirdi...
Sen, ben sandın ve yanağını dayadın...
Belkide tanıdın...
Eldeki sıcaklıktan...
O an Yüzünde bir tebessüm belirdi...
Ben İrkildim korktum...
Ve birden ağlamaya başladım...
UYANDIM...
Gözümde de gönlümde de yaş vardı...
Anladım sana dokunan ben değildim...
Anladım Adı Ayrılık'tı artık uyanışlarımın...

(04.11.2012)