Uyandım... Şiiri - Habibe Ağaçdelen

Tadında yuvarlanırım Güneşsiz yardan
Dibinde semazen olurum kardelene inat
Eteklerimi savururum zannedersin, oysa
Kötek yedikçe dönmemdir yoksulluktan…

kuyuda kayıp nevrim
yakası kanlı gömlek
kınası katran yüzümde

ve sancıdır dişlerimde
duvarlarda yankı yapan
kendini bilmez gölge

söyle kandırıkçı ölüm
kaç gece başını okşadı
gözlerimde babasız ellerim

aklıma gömülür şirret rüya
damgalı aşk bileklerimde
her yer karanlık, uyandım

' sakın sen söyleme! '

Bekle ki
Günahları affedilsin.
Söz mü aldı tanrıdan acılarım!

Habibe Ağaçdelen