Uyandığımda Şiiri - Mahmut Çopuroğlu

Kırık kalbin kestiği ellerin acısı ile uyandım bir sabaha.
Sözlerinle yapış yakama.
Bırakma peşimi.
Sımsıkı tut elimi.
Alıp götür dertlerimi.
Moralini bozarsam.
Öldür beni sevgili.
Üzerine bastığın çiçekler açar.
Ağaçtan bir yaprak koparsan.
Binlercesi geri çıkar.
Senin gibi olmak lazım.
Yüce, güzel.
Yakana yapışmadan.
Seni bırakmadan.
Sevmekten vazgeçmeden.
Elini bırakmadan.
Seni yanımda götürmedikten sonra.
Göçüp gitmeyeceğim bu dünyadan.
Buruşmuş kağıtlarda yaşatacağım seni.
Kalbime yazacağım sevgili.
Ceplerime dolduruğum dörtlükler ile.
Daha fazla düşüneceğim seni.
Belini kollarımla sararsam.
Ömür boyu dizelerde yaşatacağım seni.
Senin gibi olmak lazım.
Yüce, güzel.
Seni sevip sayıp.
Buruşmuş kağıtlarda yaşatmam lazım.

Dağlar kadar yük var sanki sırtımda.
Ecel girdiğim her odanın kapısında
Bir gün seni düşlediğimde.
Kan ter içindeydim.
Renk nedir bilmem siyah beyaz hayatta.
Bir yeşili bilirim aslında.
Ne yaprağın, ne de ıslak çimenin yeşilini.
Arayıp bulduğumdaysa hayretler içindeyim.
Senin gözlerinin renginde bir sevda çiçeğini.
Yeşil gözlerin aklıma geldiğinde.
Kan ter içindeydim.
Yine yerin dibindeyim.
Gel kurtar ben sevgilim.
Beni kurtar da.
Yurdumda kalan son çiçeği sana getireyim.
Bir düşümde senleyken.
Bir kâbusta yokluğunda yanarken.
Sararmış yapraklar üzerime düşerken
Etrafımı solmuş çiçekler sarmışken.
Siz sevgililerime mahçup gözlerle bakarken.
Kan ter içindeydim.
Bu dünyada işim bittiğinde.
Mezarımda.
Kan ter içindeyim.