Uyandı bak gidiyor Şiiri - Halil Yeni

Uyandı bak gidiyor.
Kırık dal bile kalmıyor sarılacak,
Gelecek kan kaybında tükeniyor.
Bin yerinden kırılıyor bam telimiz,
İki gözümüzden iki nehir akıyor.

Uyandı bak gidiyor.
Her çocuk serpiliyor yatağında,
Bir çocuk uyudukça ufalıyor.
Bir ana ağlıyor evlat yokluğunda,
Bir baba sus içinde kanıyor.

Uyandı bak gidiyor.
Küllerini savuruyor yeryüzüne.
On beşinde bir Anka Kuşu,
Bizi öpe öpe avutuyor.

Uyandı bak gidiyor.
Yaşamın ezgisi bitmiyor böyle,
Şimdi yüz ana daha gebe,
Bin çocuk daha evlat,
Berkin, yeni doğumlara yürüyor.

Sonra kış bitiyor güz mevsiminde,
Dönen kuşlarda telaş,
Gelen ilkbahar acemi,
Ve gözümüzde tüten kurtuluş günleri,
Elvan, elvan yaklaşıyor.