Uyandı Şiiri - Ufuk Nazım

Soluk bir bahar sabahı
Uyandı.
Ellerinde
Uyuşup kalmış iki göz.
Ovuşa ovuşa
Kıpkızıl iki güneşe dönmüşdü.
Sessizliği dinledi.
Aynadan yansıyan yabancıya
Uzaktan yan bir bakış fırlattı.
Olağan bir sıradanlıkla
Günlük uğraşlara daldı.
Ve pencerernin perdesini araladı
Yıllarca ona umut olan
Ufkun kızıl tonajları
Kızıl bir kement gibi
Boğazına dolanıyordu.
Soluksuz kaldığını hissetti
Perdeyi kapadı.
Susamıştı
Elleri ne kadarda güçlüydü
Avuçlarında çalkalanan suyun
Berraklığını izledi
Avuçlarından çizgi çizgi
Boğum boğum
Aydınlık içer gibi
Kana kana içti hayatı.
Şimdi ne yapmalıydı.
İnsanların arasına
Nasıl karışacaktı.
Ah beyaz kanatlarıyla
Sonsuz mavinin sınırsızlığında
Süzülebilseydi.
Her şeyin üzerinde
Sade beyaz bir martı
Kanat kanat
Özgürlük ve sadelik içinde.
Gerçekler acı
Puslu bir havada
Sırtlanların arasına nasıl karışılır
Yaralanmadan.