Uyanamıyorum Şiiri - Murat Ağır

Ben istemedim bunu
Muzip bir çocuk gibi
Gözlerimin içine baka baka
İtiverdin beni yalnızlık dene batağa
Düştüğüm yerde saplanıp kaldım
Üstüm başım sensizlik şimdi
Kurtulmak için, her dokunuşumda
Biraz daha bulaşıyor sensizlik üzerime
Kurtulmak istiyorum bu bataklıktan
Ama kıpırdayamıyorum
Boğazımı da geçti artık sensizlik
Sürekli aşağıya çekiyor beni anılar
Önceleri boğazıma düğümlenirdin
Şimdilerde ise nefes bile aldırmıyor sensizlik
Üstüm başım sensizlik oldu artık
Her seferinde
Biraz daha bulaşıyor yokluğun üzerime
İyice dibe çektin beni
Nefes alamaz oldum artık
Bedenim gittikçe ağırlaşıyor
Uyku çöküyor gözlerime, ağır ağır
Ve kapatıyorum gözlerimi yavaşça
Sonra
Uyanmak istiyorum uykumdan
Uyanmak istiyorum sensizlikten
Ama, uyanamıyorum…