Alabildiğine göz alıcı rengârenk ışıklar,
Çanağında kızarmış gözler, manasız alkışlar.
Çarklar acımasızca, bu gençleri öğütmekte,
O körpecik beyinler, daha küçükken ölmekte.
Televizyonda baş döndüren, güne birlik şöhret.
Kimi için bu kayıpken, kimi için de bir ticaret.
Utanç abidesi paparazziler, uzatmalı sevgililer.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta