Denize yakın,
sevdalarda
gözlerinin içine baktım hayat,
ne ben seni tanıdım,
ne de sen beni,
uzaklarda....
Belki de,
bugünkü kadar hiç
duyumsamadık avuçlarımızda
bize yalnızlık getiren
uzak ellerin sıcaklığını.
istediğin kadar uzat
bekleyişimi seni....
gördüğüm şey öylesine berrak,
ve
bu berraklık bir masal gibi,
öylesine bırakmıyor ki beni,
Sözlerimin,
kurumuş yaprakları mı
durduracak seni
çırpınan soluğuyla..?
Bırak hiç değilse
son bir sevgi dalgası sereyim
yapayalnız adımlarının altına...
kavuşmadır hatırlayış.
unutuş,
bir tür özgürlük
terkedemediğin yalnızlığında..
en yükseklere uzanıp,
güneşle titreşen en hassas dallarını
okşasa da,
köklerine de inecektir sevdan,
saracaktır,
toprağıma tutunmaya çalıştığında...
ve,
belki birgün,
uyanacaksın
kalbinde sevgiliye bir dua,
dudaklarında bir şükür şarkısıyla...
yalnızlığımda beklerken seni,
mutlaka..mutlaka....
fügen..
2008 in vakitlerden kalabalığında sevdayı beklediği yapayalnızlık vakti.
Fügen GülgörKayıt Tarihi : 22.9.2008 23:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!